«مگر چشم تو دریاست»، روایت زندگی خانواده‌ای است که ۴ فرزندش را تقدیم انقلاب کرد. این کتاب سبک زندگی آقازاده‌هایی است. که از زبان مادر بیان می‌شود؛ زندگی شهیدان محمد، عبدالحمید، نصرالله و رضا جنیدی که به قلم جواد کلاته عربی نگاشته و توسط انتشارات شهید کاظمی منتشر شده است.
یکتا در یادداشتی، کتاب «مگر چشم تو دریاست» را روایت می‌کند. روایتی مکتوب که بوی روایت‌های راهیان نوری در غروب شلمچه را می‌دهد، او می‌نویسد:
«به نام خدا به یاد خدا و برای خدا انشاالله
چند روزی‌ست کتاب «مگر چشم تو دریاست» همراه روز‌ها و شب‌هایم شده، دریایی‌ست این کتاب، آبی و عمیق و بی‌انتها. بین جلسات، در ماشین و در خانه میان سطرهایش زندگی کرده‌ام از این دنیا جدا شدم، گریستم و خندیدم، نسخه شفابخش این روزهایمان هست، کتاب. روز‌هایی که کار سخت است و وقت تنگ، روز‌هایی که می‌دویم و نمی‌رسیم و روز‌هایی که چند قدمی خط پایان خسته می‌شویم.
روایت‌های بارانی این کتاب همه خستگی‌ها را می‌شوید و با خود می‌برد. روایت‌هایی پر از صبر مادر شهدای جنیدی و پر از مردانگی پدرشان. روایت‌هایی واقعی. شاید فقط از چند کوچه و خیابان آن طرف‌تر. روایت‌هایی بارانی. روایت‌هایی نورانی. مگر چشم تو دریاست یعنی: کسی که قلبش مثل دریاست. چشم از قلب می‌جوشد. قلب اگر بزرگ باشد چشم بزرگ می‌بیند. آنی که چشمش دریاست چهار پسرش را برای خدا می‌دهد. مثل مادر شهدای جنیدی. کسی که دلش دریا باشد کارهایش بی‌سر و صداست، توفیقاتش بی‌سر و صداست، رفتنش هم بی‌سر و صداست مثل پدر شهدای جنیدی.
محمدحسین یکتا ۹۹/۶/۱۲»
